Πριν από μια εβδομάδα ολοκληρώθηκε με θαυμάσιο τρόπο η πολυαναμενόμενη επίσκεψη της «δικιάς» μας Gabriela Montero. Την απολαύσαμε και την θαυμάσαμε καθώς μας μετέφερε με το μεγαλοπρεπή ρεσιτάλ πιάνου της σε κόσμους ονειρικούς.
Η παράστασή της ήταν άψογη: ερμήνευσε υπέροχα δύο κομμάτια μεγάλης δυσκολίας, τη Σονάτα για πιάνο 1, Op. 11 του Schumann και τον αυτοσχεδιασμό σε σολ ύφεση μείζονα του Schubert. Σύμφωνα με τα σχόλια των παρευρισκόμενων: «Ποτέ δεν είχαν ακουστεί τόσο όμορφα ερμηνευμένα αυτά τα κομμάτια!». Επίσης, θαυμάσαμε τους αυτοσχεδιασμούς της με τους οποίους μπορέσαμε να εκτιμήσουμε, σε πραγματικό χρόνο, το ταλέντο της στην σύνθεση. Το ελληνικό κοινό υποδέχτηκε ένθερμα το κομμάτι «Ποτέ την Κυριακή» ερμηνευμένο με τον δικό της τρόπο, ενώ την παράσταση έκλεισε με ένα πρελούδιο του Chopin το οποίο και αφιέρωσε στους Βενεζολάνους που παρευρίσκονταν στην συναυλία που διεξήχθη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Την προηγούμενη ημέρα δέχτηκε στο ξενοδοχείο της την ελληνική αντιπροσωπία του κινήματος VenEuropa. Ένα τμήμα της συζήτησής τους παρουσιάζεται στην συνέχεια:
Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 2017
Είναι λίγα όσα μπορούν ακόμα να προστεθούν στην εξαίρετη καλλιτεχνική πορεία της Gabriela Montero, η οποία ξεκίνησε σαν ένα κορίτσι με μοναδικό ταλέντο στο πιάνο να δίνει συναυλίες με την συμφωνική ορχήστρα νέων της Βενεζουέλα. Είναι μια πιανίστρια εξαιρετική που έχει μετατραπεί σε ένα σημείο παγκόσμιας αναφοράς. Επίσης, πολλοί την γνωρίζουν και την θαυμάζουν για τους αυτοσχεδιασμούς της και την ικανότητά της να συνθέτει σε πραγματικό χρόνο.
Η Gabriela Montero είναι μια γυναίκα που τιμά το γεγονός ότι είναι καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας την τέχνη της για να αφυπνίσει συνειδήσεις. Είναι μια καλλιτέχνης η οποία γνωρίζει ότι καθετί που δημιουργεί έχει ένα αντίκτυπο στην κοινωνία και γι’ αυτό δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από την ηθική και τις θεμελιώδεις αξίες της ανθρωπότητας.
Σαν πραγματική υποστηρίκτρια των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ύψωσε τη φωνή της όταν οι υπόλοιποι σιώπησαν, αδιαφόρησαν ή κρύφτηκαν πίσω από μια ουδέτερη συμπεριφορά. Μπορούμε να πούμε ότι οι νότες τις φέρνουν την ελπίδα που προέρχεται από εκείνους που η σιωπή δεν κατάφερε να τους κυριεύσει γιατί ούτε μπόρεσαν ούτε ήθελαν να είναι αδιάφοροι. Από εκείνους που ξέρουν ότι η ουδετερότητα βοηθάει μόνο τον καταπιεστή.
Στις 10 Δεκεμβρίου, γιορτάστηκε όπως κάθε χρόνο η παγκόσμια ημέρα των ανθρώπινων δικαιωμάτων και αυτή τη βδομάδα πραγματοποιούνται αφιερώματα σε άνδρες και γυναίκες που κάνουν την διαφορά ανάμεσα στον πολιτισμό και την βαρβαρότητα, ανάμεσα στον σεβασμό και την βία, ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο. Αυτό είναι που θέλουμε να γιορτάσουμε σήμερα στην Αθήνα κάνοντας ένα αφιέρωμα για σένα. Για πολύ καιρό η στενάχωρη πραγματικότητα στην χώρα μας έχει περάσει απαρατήρητη στον υπόλοιπο κόσμο και η φωνή σου είναι ένα φως μέσα στο σκοτάδι της τυραννίας και της κακοποίησης. Αντί να παραμείνεις σιωπηλή και βολεμένη στην φήμη που δικαίως έχεις αποκτήσει, αποφάσισες να είσαι δίπλα στον κόσμο και με θάρρος έχεις αντιμετωπίσει το καθεστώς της δικτατορίας, καταγγέλλοντας την κατάσταση της ανισότητας που επικρατεί στην Βενεζουέλα.
Οι νότες σου τιμούν κάθε άνθρωπο που ζει ασφυκτιώντας από την ανθρωπιστική κρίση, κάθε πολιτικό κρατούμενο, την βενεζολάνικη διασπορά η οποία αυξάνεται μέρα με τη μέρα τόσο σε αριθμό όσο και σε ιστορίες γεμάτες πόνο, αδικία και βία. Έχεις μεταφράσει στην παγκόσμια γλώσσα της μουσικής συναισθήματα τόσο περίπλοκα, όπως είναι η λύπη μπροστά στο χάος, ο φόβος της καταστολής, ο πόνος του εξορισμού και η απόγνωση του ξεριζωμού.
Το Ven Europa, μέσω της αντιπροσωπείας του στην Ελλάδα, και ως μέλος στις δραστηριότητες του τα τελευταία 10 χρόνια θέλουμε να σε τιμήσουμε εκφράζοντας την βαθύτατη ευγνωμοσύνη μας για την ζωτικής σημασίας συμμετοχή σου στην υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, υπέρ της δικαιοσύνης και της ελευθερίας στη Βενεζουέλα. Η φωνή σου μας εμπνέει να μην εγκαταλείψουμε και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε.
Ευχαριστούμε Gabriela!
Και έτσι γνωρίσαμε τον άνθρωπο Gabriela, ανοιχτή, απλή και πάνω απ’ όλα δεσμευμένη με την κατάσταση στην Βενεζουέλα. Την Gabriela που στηρίζει πολλές οργανώσεις οι οποίες παλεύουν για την ανάκτηση της δημοκρατίας στην χώρα μας, συμπεριλαμβανομένης της οργάνωσης «Soy Venezuela» χρησιμοποιώντας την παγκόσμια φήμη της για την υποστήριξη των αξιών και των πιστεύω της.
Εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία για να της κάνουμε ερωτήσεις.
Δημοσιογράφος:
1) Τι μπορεί να γίνει για να ανοίξει μια δίοδος ανθρωπιστική στη Βενεζουέλα όσο τον δυνατόν πιο άμεσα για να εφοδιαστούν τουλάχιστον με φάρμακα όσοι τα χρειάζονται και δεν βρίσκουν ή σε αντίθετη περίπτωση κοστίζουν όσο δύο ή τρεις βασικοί μηνιαίοι μισθοί;
Gabriela: Αυτή είναι μια ερώτηση η οποία δεν έχει απάντηση αυτή την στιγμή γιατί δυστυχώς αυτοί που έχουν τον έλεγχο είναι το ίδιο το καθεστώς. Είμαστε διαφορετικές ομάδες και πολίτες που προσπαθούμε να βρούμε λύση, αλλά όσο υπάρχει αυτό το καθεστώς δε θα καταφέρουμε να έχουμε ούτε την χώρα που θέλουμε ούτε να στείλουμε τη βοήθεια που απαιτείται. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, σε ατομικό επίπεδο, είναι να συνεχίσουμε αυτό που ήδη κάνουμε: να προσπαθούμε να βοηθούμε όσο είναι δυνατό σαν πολίτες.
Δημοσιογράφος:
2) Θεωρώντας την μουσική σαν μια παγκόσμια αυθόρμητη έκφραση του ανθρώπου, γιατί η συναυλία σου συνέπεσε με αυτή της συμφωνικής ορχήστρας των Simón Bolívar και El Sistema, περιορίζοντας το ελληνικό κοινό από το να γνωρίσει όλες τις εκφράσεις; Ήταν πολιτικοί οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτό; Οι βενεζολάνικες αρχές προγραμμάτισαν η συναυλία του Dudamel να συμπέσει την ίδια μέρα και ώρα με αυτή της Gabriela Montero για να περιορίσει την συμμετοχή στην δικιά σου συναυλία;
Gabriela: Δε το ήξερα. Νόμιζα ότι η συναυλία ήταν την Κυριακή.
Δημοσιογράφος: Θα κάνουν δύο.
Gabriela: Αλλά πρέπει να διευκρινιστεί εάν ο Gustavo θα διευθύνει και αυτή την συναυλία.
Δημοσιογράφος: Έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο ότι θα είναι με τον Dudamel.
Gabriela: Όλα είναι πιθανά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να σαμποτάρεις, αλλά δεν θα πω ότι αυτό συνέβη σε αυτή την περίπτωση γιατί δε το γνωρίζω.
Δημοσιογράφος:
3) Από τριών χρονών έχεις αφοσιωθεί με πάθος στη μουσική. Ποια άλλη δραστηριότητα θα έκανες με το ίδιο πάθος;
Gabriela: Λοιπόν, κοίτα, εγώ γεννήθηκα χωρίς αμφιβολία για να γίνω μουσικός. Από δυο χρονών έπαιζα στο πιάνο ότι άκουγα, και πάντα μου ήταν πολύ ξεκάθαρο ότι αυτός ήταν ο προορισμός μου. Δεν σημαίνει βέβαια, ότι πάντα ήθελα να γίνω πιανίστρια. Πολλές παράτησα το πιάνο επειδή ήθελα να κάνω κοινωνική εργασία, οπότε μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον που η ζωή μου, σε αυτή την εποχή με αυτά που έχουν συμβεί στην χώρα μας, κατάφερε να συνδυάσει τα δύο αυτά πράγματα: η μουσική είναι ένα λειτούργημα ανθρωπιστικό γιατί πάντα αισθανόμουν ότι χρειαζόμουν κάτι παραπάνω από το να είμαι μουσικός και παρότι είναι καταπληκτικό να είσαι καλλιτέχνης κάποιες φορές μπορεί να γίνει ένα επάγγελμα πολύ εγωκεντρικό και μοναχικό, αλλά εμένα μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι, μου αρέσει η επικοινωνία, οι αγκαλιές. Αλλά δυστυχώς κατάφερα πραγματοποιήσω αυτή την πλευρά του επαγγέλματός μου σε αυτή την τραγική κατάσταση για την πατρίδα μας. Η απάντηση θα ήταν οπότε κάποια εργασία ανθρωπιστικού χαρακτήρα όπως αυτή που κάνω τώρα. Και μια απόδειξη γι’ αυτό είναι η υποστήριξη που δείχνω στους Βενεζολάνους στην Κολομβία. Όσο μπορώ, απ’ όπου περνάω προσπαθώ να εμπλέκομαι.
Δημοσιογράφος:
4) Τι σκέφτεσαι για την μεγάλη παράδοση της βενεζολάνικης μουσικής και πώς βλέπεις τον εαυτό σου στην ανάκτηση της βενεζολάνικης κουλτούρας όταν θα βγούμε από αυτή την δικτατορία; Πώς θα συμμετάσχει η Gabriela στην ανακατασκευή της βενεζολάνικης μουσικής;
Gabriela: Σίγουρα δε θέλω καμία πολιτική εξουσία, διότι πολλοί με έχουν ρωτήσει εάν θα ήθελα να γίνω Υπουργός Πολιτισμού. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η πολιτική. Απέκτησα πολιτική συνείδηση εξ’ αιτίας της πολιτικής κατάστασης της χώρας μας όπως και πολύς κόσμος. Τώρα , εγώ έχω ένα σχέδιο, να εμπλακώ. Οπότε ο ρόλος μου θα είναι πάντοτε να προσπαθώ να εμπνεύσω τους βενεζολάνικους μουσικούς, ίσως να επιστρέψω και σίγουρα να δίνω συναυλίες και να κάνω μαθήματα. Ότι κάνω ως συνθέτης κλασικής μουσικής έχει μια γεύση από Βενεζουέλα, αλλά αδιαμφισβήτητα διαμέσου του ιδιώματός μας μπορούμε να διαιωνίσουμε αυτό το λεξιλόγιο. Τώρα, το σημαντικό είναι να βρούμε τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η αναγέννηση. Πρέπει να δούμε ποιοι θα είμαστε εμείς σε εκείνη την στιγμή. Εγώ σίγουρα θα συμμετάσχω αλλά σαν καλλιτέχνης και μόνο, ποτέ σε κάποια θέση εξουσίας διότι για μένα το μόνο ωραίο σε αυτόν τον αγώνα είναι ο καταπληκτικός κόσμος που έχω γνωρίσει και ότι ξέρω ότι μοναδικός σκοπός για ο,τιδήποτε κι εάν γίνεται είναι η αγάπη και δεν υπάρχει κάποιο όφελος. Αυτό που κάποιος λαμβάνει είναι η ζεστασιά του να ξέρεις ότι κάνεις κάτι σημαντικό για πολύ κόσμο, που βοηθάει στο να λάμψει ο ήλιος μέσα στη σκοτεινιά, γιατί όπως γνωρίζουμε μέχρι και αυτή τη χρονιά, ο τύπος δεν έκανε τίποτα και χρειάστηκαν όλες οι φωνές για να καταφέρουμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτό, ώστε να μιλήσουμε για την κατάσταση στην Βενεζουέλα, ακόμα κι όταν κανείς δεν ήθελε να ακούσει. Οπότε, αυτές είναι κάποιες συμβολές σημαντικές.
Ύστερα από την συναυλία μας δέχτηκε για δεύτερη φορά και με μια στοργική αγκαλιά αποχαιρετήσαμε την Gabriela Montero με την υπόσχεση να ξανασυναντηθούμε σύντομα και μακάρι με ελευθερία. Η Αθήνα θα σε περιμένει συνέχεια με ανοιχτές αγκάλες.
