Από το 1920 μέχρι σήμερα έχει επεκταθεί κατά 10% περίπου, σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό «Journal of Climate». Και γι’ αυτό έχουμε, πλέον, περισσότερη αφρικανική σκόνη στην Ελλάδα.

Ενα φαινόμενο που οφείλεται στην κλιματική αλλαγή και απειλεί όχι μόνο την Αφρική αλλά και την Ελλάδα απασχολεί την επιστημονική κοινότητα. Σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το μέλλον της μεγαλύτερης ερήμου του κόσμου, της Σαχάρας της οποίας η επέκταση, τον τελευταίο αιώνα, κάθε άλλο παρά στα ψιλά μπορεί να περάσει.

Από το 1920 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τον Independent έχει αυξηθεί κατά 10% περίπου, όπως αναφέρει νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Climate». Η Σαχάρα επεκτείνεται προς πιο τροπικά εδάφη, στο Σουδάν και το Τσαντ, μετατρέποντας την πράσινη βλάστηση σε ξηρό έδαφος και το χώμα -που κάποτε χρησιμοποιείτο για καλλιέργεια- σε άγονη γη.

Οι ερευνητές δεν χαρακτηρίζουν, πάντως, ανησυχητική αυτή την εξάπλωση της Σαχάρας. Εξηγώντας το φαινόμενο, διατείνονται ότι συμβαίνει στη διάρκεια του αφρικανικού καλοκαιριού, όταν η βροχή είναι εντονότερη. Στην πορεία τα νερά στεγνώνουν επάνω στην άμμο και έτσι τα όρια της ερήμου αυξάνονται.

Σύμφωνα με το πόρισμα των συντακτών της έκθεσης για τη Σαχάρα, ενώ η έρευνα επικεντρώθηκε στη συγκεκριμένη έρημο, οι κλιματικές αλλαγές ενδέχεται να οδηγήσουν στην αύξηση και άλλων ερήμων, γεγονός που θα έχει επιπτώσεις στην Οικονομία και την ανθρώπινη ζωή.

Σε δύο μεγάλες κατηγορίες χωρίζονται οι έρημοι: στις θερμές και τις ψυχρές. Οι πρώτες καλύπτονται συνήθως από άμμο ή βραχώδη εδάφη, ενώ οι έρημοι της δεύτερης κατηγορίας αποτελούνται συνήθως από πάγο. Η μεγαλύτερη θερμή έρημος του κόσμου είναι η Σαχάρα. Από την άλλη, η μεγαλύτερη ψυχρή έρημος, η οποία είναι και η μεγαλύτερη έρημος του κόσμου, είναι η Ανταρκτική.

Οι έρημοι χαρακτηρίζονται από χαμηλές μέσες ετήσιες βροχοπτώσεις, συνήθως λιγότερα από δέκα εκατοστά βροχής ετησίως. Η Σαχάρα έχει μέγεθος σχεδόν όσο οι ΗΠΑ, γύρω στα 9,4 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η ήπειρος της Ανταρκτικής και η Αρκτική Ζώνη, που είναι σχεδόν διπλάσιες της Σαχάρας (14,2 εκατ. χλμ. και 14 εκατ. χλμ. αντίστοιχα), θεωρούνται επίσης έρημοι, αλλά είναι παγωμένες.

Τα όρια της Σαχάρας, όπως όλων των ερήμων, αυξομειώνονται με τις εποχές και τις καιρικές συνθήκες. Οσο πιο ξηρές είναι οι κλιματολογικές συνθήκες, τόσο μεγαλώνουν, ενώ αντίθετα μικραίνουν, όσο αυξάνεται η υγρασία.

Η έρημος επεκτείνεται προς τα νότια στη διάρκεια του καλοκαιριού, καθώς υποχωρεί το βόρειο τμήμα της ημιάνυδρης ζώνης του Σαχέλ που χωρίζει τη Σαχάρα από τις εύφορες σαβάνες νοτιότερα. Αντίστροφα το χειμώνα η έρημος κερδίζει έδαφος προς τα βόρεια. Τα καλοκαίρια η μέση αύξηση του εδάφους της Σαχάρας φθάνει πλέον το 16% σε σχέση με το 1920.

Μια ακόμη επίπτωση της επέκτασης της Σαχάρας: η μεταφορά περισσότερης αφρικανικής σκόνης, σε χώρες όπως η Ελλάδα, κάτι που -εσχάτως- το βιώσαμε πολύ έντονα.